"Goed geschreven Mandy, de volgende keer mag het wel iets korter." Jep, ik was die betweterige (ik noem het liever enthousiaste) leerling die de schrijfopdracht in groep zes al veranderde in een verhaal met meerdere hoofdstukken en verschillende personages. Ik trok 'm nog even verder door en richtte thuis de 'Mandy Express' op; onze familiekrant. Ik interviewde mijn familieleden, schreef over de laatste nieuwtjes en wist-je-datjes en deelde natuurlijk het weerbericht. Het was een maandelijkse uitgave dus ik was niet zo actueel als Buienradar, maar toch.

Inmiddels zijn we - slik - ruim 20+ jaar verder en schrijf ik nog steeds. De kinderlijke schrijfopdrachten van toen zijn veranderd in unieke, grappige en opvallende teksten waarmee ik nu gewoon mijn vaste lasten betaal. HOE VET IS DAT?!

Nou, mijn naam kun je wel raden en over de rest vertel ik je graag meer. Zo ben ik een echte 'Nineties Kid' en vind ik de muziek uit die tijd fántastisch, maar kan ik helaas niet zo goed hakken als ik zou willen. Niet dat ik me daardoor laat tegenhouden, overigens ;). Verder ben ik overwegend optimistisch, een tikje impulsief (nogmaals: ik noem het liever enthousiast) en bestaat mijn brein doorgaans voor 98% uit creatieve ideeën. Minder handig: die ideeën poppen vaak op wanneer ik er even niets mee kan: onder de douche, in de auto of wanneer ik nét - na iets te veel Netflix - mijn nachtlamp heb uitgeklikt om te gaan slapen.

Wanneer mijn man mij ineens gehaast naar mijn iPhone ziet grijpen weet hij hoe laat het is: of onze kinderen zitten weer ergens in vast (altijd eerst een foto maken - leuk voor later), of ik heb ineens een of andere haarscherpe woordgrap of lekkere slogan in mijn hoofd, die ik móet gebruiken voor een opdracht. Never a dull moment, zullen we maar zeggen. Ik word heel blij van meedenken over concepten en strategieën en vind het een uitdaging om iedere keer weer een originele invalshoek te verzinnen.

Al jaren verras ik anderen met mijn teksten. Van geboorte tot overlijden en van een verjaardag tot een Sinterklaasgedicht: ik pak met veel liefde uit om de lezer te voorzien van een tekst die de juiste emotie losmaakt. Of, zoals in de decemberperiode het geval is, iemand juist flink te kakken zet want Sinterklaas mag alles. Ik houd van een vleugje (of een stortvloed aan) humor in mijn teksten en wist bijvoorbeeld ook wat voorzichtige grappen in de grafredes van mijn opa en oma te verwerken. Vaak luidden de reacties op mijn teksten 'Daar moet je écht iets mee doen!' en 'Je schrijft precies de juiste woorden'. Deze geluiden bevestigden datgene wat ik sinds die schrijfopdrachten op de basisschool al wist: dít wil ik. Toch zag ik altijd beren op de weg, had ik oneindig koude voeten (en een hoge hypotheek) en was ik vaak te bang. Tot ik het zó sterk voelde dat ik het niet langer wilde negeren. Dus besloot ik om een weg tussen de beren door te zoeken - en die leidde naar de Kamer van Koophandel. Sindsdien ben ik de Eindbaas van Tekstbureau Mandy Booltink en dat vind ik echt supertof. Daar heb ik dan weer even géén woorden voor.